Het Leesdagboek... ... is een schriftje, waarin de kinderen opschrijven welke verhalen/boeken ze gelezen of gehoord hebben. Ze vermelden telkens de datum, de titel, de schrijver en schrijven erbij waarover het boek ging en/of wat ze vonden van het boek. Ze kunnen op de rechterkant telkens deze bespreking maken, en op de linkerkant plaats overlaten om er een tekening bij te maken. Wat meer uitleg: De kinderen werken thuis in het schriftje, of op school wanneer er de tijd voor is (bijvoorbeeld als extra activiteit). Wanneer ze thuis zelf een boekje/strip/verhaal hebben gelezen, of zijn voorgelezen, dan kunnen ze dit erin schrijven en erover tekenen. Na afloop van het voorleesmoment schrijven de kinderen de naam van het hoofdstukje op en wat er precies gebeurd is. De kinderen noteren telkens ook expliciet de datum erbij. Er zou dan voor alle kinderen zo’n leuk schriftje voorzien kunnen worden. Deze schriften kunnen geplaatst worden in een rek op de leeszolder, zodat de andere kinderen dez...
Hoe zit het nu precies met de samenwerking tussen deze mensen? Hoe is het boek er dan uiteindelijk gekomen? En het muziektheater? Waar kwamen de ideeën vandaan?… We horen eens bij de betrokkenen: Ome Bel vertelt … “…het idee en de grote lijnen van het boek zijn ontstaan en gegroeid tijdens mijn wekelijkse vertelkwartiertje op vrijdagmiddag in de klas (4deleerjaar) meer bepaald in het schooljaar 83-84. Het instant verzonnen verhaaltje heette toen nog "De Knikkerdiamanten". Een van mijn leerlingen, een zekere Steven Dhondt, begon spontaantekeningetjes bij het verhaal te maken. Ik vond dat zo knap dat ik hem vroeg om samen een stripalbum van het verhaal te maken. Zo gezegd, zo gedaan. Zes maanden later gaven we het album uit in eigen beheer. De 1000 exemplaren waren zo verkocht! Het album is nu bij stripofielen een gezocht collectors item, want StevenDhondt illustreert nu fulltime mijn boeken en stripverhalen en is bezig nen helen groten te worden! Of hoe een dubbeltje rollen ka...
